ਸੁਚਜੀ
ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਇਸਤਰੀ-ਸੁਰ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਖੁਦ ਨੂੰ ਇਕ ਸੁ-ਚਜੀ ਇਸਤਰੀ ਜਾਂ ਜਗਿਆਸੂ ਵਜੋਂ ਰੂਪਮਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੁ-ਚਜੀ ਰਾਹੀਂ ਵਿਅਕਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਕੁ-ਚਜੀ ਤੋਂ ਭਿੰਨ ਹੈ। ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨੂੰ ਰੀਝਾਉਣ ਦਾ ਰਾਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰਖਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਹਾਜਰ-ਨਾਜਰਤਾ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਰਜਾ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਦੁਚਿਤੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੈ। ...ਜਲਦ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ!